IBM Lotus Symphony
|
Programiści mogą pisać własne komponenty uniwersalnych obiektów sieciowych (Universal Network Objects - UNO) i integrować je z programem Lotus® Symphony™. Te nowe komponenty można dodawać do menu i pasków narzędzi programu Lotus Symphony. Są one nazywane dodatkami (Add-On).
Integrację nowych komponentów obsługuje kilka narzędzi i usług. Szczegółowe informacje można znaleźć w podręczniku Lotus Symphony Developer's Guide. Trzy podstawowe etapy są następujące:
Rejestracja nowych komponentów w programie Lotus Symphony. Służy do tego narzędzie unopkg, które znajduje się w katalogu {ścieżka_instalacyjna}\program.
Integracja nowych komponentów jako usług. Ułatwiają to usługi ProtocolHandler oraz JobDispatch. Więcej informacji można znaleźć w podręczniku Lotus Symphony Developer's Guide.
Zmiana interfejsu użytkownika (manu i paski narzędzi). Można to zrobić prawie automatycznie, pisząc plik tekstowy w formacie XML opisujący zmiany. Więcej informacji można znaleźć w podręczniku Lotus Symphony Developer's Guide.
Dodatki te mogą rozszerzać funkcje programu Lotus Symphony. Nie mają one nic wspólnego z dodatkami (Add-In) udostępniającymi nowe funkcje w komponencie Lotus Symphony Spreadsheets.